Այսօր հայ ազգի համար կարևորագույն օրերից է։ Մեր ազգը, որը երբեք չի զգացել ոգու, ուժի, անվախության արծիվների պակաս, այսօր պետք է անպայման վերհիշի Սողոմոն Թեհլերյանի հերոսական արարքը։ Հերոսներից յուրաքանչուրը մեծ պատվակիր է եղել, որը հանուն հայի անլլկության ու պատվի տարիներ շարունակ պայքարել է ոսոխների հետ: Ուղիղ 99 տարի առաջ Սողոմոն Թեհլերյանը, իր վրա վերցնելով համամարդկային պարտականությունը, կուծեց մի մարդու հարցը, մեկի, ով ամբողջովին արժանի էր դրան։
Երբ դուրս եկավ Սողոմոնը փողոց՝ իր գործն անելու, իր մարմնում միայն Սողոմոնին չէր կրում, այլ դարերի պատմության և մի ամբողջ ժողովրդի, որի ձեռքին հայկական դրոշն էր, միլիոնավոր լքված ընտանիքների պատիվը։ Մարդկային ոչ մի բնազդ ու վախ չկարողացավ հաղթել այդ պահին Սողոմոնի ներսում արթնացած արծվին:
Նա միանգամից գետնին հավասարեցրեց Թալեաթ Փաշային: Սողոմոն Թեհլերյանը 1897թվականի ծնունդ էր և, ընդամենը 25-ամյա երիտասարդ էր, երբ իր մեջ եռում էր կուտակված անարդարության զգոցումը, որն ուղղորդեց նրան կյանքից զրկել փաշային։
Նա կյանքից զրկեց իր գոյության օրվանից ժողովրդի մեջ միայն վատը տարածող Թալեաթին: Սողոմոնի արարքն անվանվեց հերոսական քայլ և դատարանն ազատ արձակեց նրան:
