Խորեն Լևոնյանը հանրահայտ երաժիշտ, երգիչ ու թատրոնի դերասան է, որի անունը հայտնի է լայն հասարակության շրջանում։ Նրա տաղանդն ու անհատականությունը թողել են մի ուժեղ հետք հայկական մշակույթի մեջ։ Սակայն շատերը հետաքրքրված են ոչ միայն նրա անձով, այլև ընտանիքով, հատկապես ավագ որդին՝ Դավիթը, ում վերաբերյալ վերջին շրջանում մեծ հետաքրքրություն է առաջացել։
Դավիթը դեռ փոքր տարիքի է, բայց արդեն աչքի է ընկնում իր յուրահատուկ բնավորությամբ և տաղանդով։ Նա ոչ միայն աներևակայելի նման է հորը՝ արտաքնապես, այլև նման թերություններ ունի նրա մտավոր հնարավորություններում և հոգևոր հասկացողություններում։ Նրա հայացքը, ժպիտը և շարժումները կարծես վերարտադրում են Խորենի կերպարը, ինչը աննկատ չի մնում ոչ ոքի։ Արդեն նկատելի է, որ Դավիթը դրսևորում է մեծ սեր արվեստի նկատմամբ։ Նա հաճախ է ներկայանում երաժշտական միջոցառումներում, սովորում է երաժշտական դպրոցի դասընթացներ և ցույց տալիս մեծ վճռականություն ու նվիրում՝ հոր օրինակին հետևելով։
Խորենը բազմիցս նշել է, որ իր որդին շատ կարևոր է իր համար, և նա մեծ հույսեր է կապում Դավիթի հետ։ Նա պնդում է, որ Դավիթը կշարունակի ոչ միայն ընտանիքի անունը, այլև կբարձրացնի հայկական երաժշտության և մշակույթի հեղինակությունը նոր մակարդակի։ Նրանք հաճախ միասին են համերգների գնում, և հայրը սիրով է հետևում որդու առաջադիմությանը, ոգևորում նրան զարգանալու և խրախուսում։
Դավիթի մոտ կան նաև այլ հետաքրքրություններ, բացի երաժշտությունից՝ նա սիրում է սպորտը, նկարելն ու ստեղծագործական այլ ոլորտներ, ինչը ցույց է տալիս նրա բազմակողմանիությունն ու անհատականության խորությունը։ Նա չափազանց կազմակերպված է և պատասխանատու, ինչը նույնպես հոր օրինակն է։
Ընտանիքում Խորենը փորձում է ջանքեր գործադրել, որպեսզի որդին ունենա խաղաղ և բարեկամական միջավայր, որտեղ կկարողանա լիարժեք զարգանալ և իրեն լիարժեք դրսևորել։ Դավիթը մեծացնում է հոր սերը և կարևորությունը՝ լինելով դրական օրինակ և հպարտություն ամբողջ ընտանիքի համար։ Նա արդեն իսկ գտնում է իր տեղը կյանքում և փորձում է քայլել այն ուղով, որն իրեն հարազատ ու հաճելի է։
Այսօր՝ արդեն երիտասարդ տարիքով, Դավիթը դարձել է ոչ միայն հոր խոստումն ու ապագան, այլև համարձակ երիտասարդ, ով գիտի, թե ինչ է ուզում և պատրաստ է ջանքեր գործադրել՝ հասնելու բարձր նպատակների։ Նրա ճանապարհը միայն սկսվում է, բայց այն խոստումնալից է և լի է հնարավորություններով։
Խորենի և Դավիթի պատմությունը նման է մի սերնդափոխության, որտեղ հին և նոր սերունդները միավորվում են հուսալիության, սիրո և արվեստի համար պայքարի մեջ։ Այս ընտանիքը՝ հստակ օրինակ է այն մասին, թե ինչպես կարող է անհատականությունը և տաղանդը փոխանցվել սերնդից սերունդ, և որքան կարևոր է ընտանիքի ուժը կյանքի ճանապարհին։
