Օրեր առաջ դստերս խնդրանքով որոշեցի բրոկոլի գնել։ Նա հաճախ էր ինձ հիշեցնում, թե որքան է սիրում բրոկոլիով պատրաստված ուտեստները։ Ես ուրախ-ուրախ գնացի սուպերմարկետ, ուշադիր ընտրեցի ամենաթարմ տեսքն ունեցող կապոցը, ու նույնիսկ մի քիչ հպարտ զգացի՝ մտածելով, որ պատրաստվում եմ զարմացնել աղջկաս՝ առողջարար ու համեղ ընթրիքով։
Տուն վերադառնալուց հետո անմիջապես սկսեցի նախապատրաստել մթերքները։ Բրոկոլին դեռ իր տոպրակի մեջ էր։ Երբ բացեցի այն, մի հմայիչ բույր տարածվեց խոհանոցով, և ես ինձ արդեն պատկերացնում էի՝ ինչպես եմ մատուցում գեղեցիկ դասավորված, բուրավետ ուտեստը։ Սակայն հենց որ սկսեցի լվանալ բրոկոլին, մի տարօրինակ բան նկատեցի՝ բրոկոլու հաստ ճյուղերի արանքում ինչ-որ մուգ շագանակագույն, զոլերով բան կար։
Մոտեցրի, լավ նայեցի ու… սառեցի։ Դա կենդանի էր։ Շարժվում էր։ Հենց բրոկոլու միջից դուրս էր հառնում մի էակ, որը նման էր օձի կամ մեծ սողունի։ Սիրտս սկսեց արագ խփել։ Ես մի վայրկյանով քարացա։ Դրանից հետո մի ճիչ դուրս թռավ բերանիս՝ այնքան բարձր, որ դուստրս վազելով եկավ խոհանոց։
«Մա՛մ, ի՞նչ ա պատահել»։ Ես մատով ցույց տվեցի բրոկոլու մեջ թաքնված էակին։ Նա էլ էր զարհուրած նայում։ Մեր «ընթրիքի գլխավոր բաղադրիչը» վերածվել էր իսկական սարսափ ֆիլմի դեկորի։
Սառնասրտությունս հավաքելով՝ փաթաթեցի բրոկոլին տոպրակով, դրեցի փականով տարայի մեջ ու անմիջապես կապ հաստատեցի խանութի հետ։ Նրանք ևս զարմացած էին, ներողություն խնդրեցին ու խոստացան հետաքննություն սկսել։
Այդ օրվա ընթրիքը տեղափոխվեց պլան Բ – մակարոն ու պանիր։ Իսկ բրոկոլի՞ն… Այդ պահից հետո ես այլևս նույն աչքով չեմ նայում նրան։ Իսկ դուստրս որոշեց, որ ժամանակն է մի փոքր դադար տալ առողջ սննդակարգից։
