Պատկերացրու՝ քայլում եմ բակով, հանկարծ աչքս ընկնում է… սառնարանի դռան վրա, որը պե՞տք է լիներ… հողի միջից դուրս 😳😳
Մտածում եմ՝ «Սա ի՞նչ սարսափ ֆիլմ ա, թե՞ ինչ-որ գյուտ» 🧠🌀
Ու գիտե՞ս ինչ… Մարկուսը ժպտաց ու բացեց դուռը։ Իսկ ներսում՝
🍏 խնձորներ,
🥒 թթուներ,
🍓 մուրաբաներ՝
պայծառ սառը վիճակում, առանց մի կաթիլ էլեկտրաէներգիայի ⚡❄️
— «100% էկո ու ֆանտաստիկ արդյունավետ
Նման բան չեք տեսնի ոչ մի գովազդում, ոչ էլ որևէ խանութում։ Բայց հավատացեք՝ սա շատ ավելին է, քան տարօրինակ մի երևույթ։ Դա ստեղծագործ մի մարդու երևակայության իրական դրսևորումն էր։
Մի անգամ մի ձմեռային օր ընտանիքով որոշեցինք այցելել հին բարեկամի՝ Սարգիս պապիկի տուն, ով արդեն երկար տարիներ ապրում էր մեր երկրամասի ամենացուրտ գյուղերից մեկում։ Գյուղը նման էր հեքիաթային նկարների՝ ձյունով ծածկված ծառեր, լուռ փողոցներ, ծուխ ելնող ծխնիներ։
Երբ հասանք նրա տուն, բակում նա արդեն կրակ էր վառել։ Կրակի մոտ տաք թեյ էր պատրաստում ու ժպիտով դիմավորեց մեզ։ Մինչ մենք զրուցում էինք, ես աչքս գցեցի այգու խորքում ինչ-որ տարօրինակ բանին։ Սառնարանի դուռ էր, որը դուրս էր ցցված հողից։
– Պապի՛կ, սա ի՞նչ տարօրինակ բան է, – հարցրեցի։
Նա ծիծաղեց ու ասաց․
– Ախր սառնարանը քանդելու էի, բայց հետո մտածեցի՝ ինչու՞ ոչ։ Հողը մեր կողմերում էլ ավելի սառն է, քան ցանկացած սարք։ Թաղեցի՝ դարձնելով բնական սառնարան։
Երբ նա բացեց դուռը, ներսում ամեն բան կար՝ թթու դրած բանջարեղեն, սառած մրգեր, նույնիսկ մի քանի շիշ կաթ ու ձմեռային պահածոներ։ Բոլորը հիանալի վիճակում էին։
– Հիմա մտածում եմ հինը ևս մի անգամ գործի դնել՝ այս անգամ պահածոների հատուկ «հողային պահոց» դարձնելով, – ասաց նա հպարտությամբ։
Այդ օրվանից ես ուրիշ աչքով եմ նայում հին իրերին։ Պարզապես պետք է համարձակ լինել՝ դրանք նոր նպատակով օգտագործելու համար։ Տարօրինակ լուծումները հաճախ ամենագործնականն են։
