Նա լքվեց, երբ ընդամենը 3 տարեկան էր։ Նրան թողել էին Մարսելի մանկատան դռան առջեւ՝ հին խաղալիքով ու մի գրությամբ․ «Խնդրում ենք խնամել նրան, ցավում ենք»։ Դա նրա ծնողների հետ միակ կապն էր։ Նրա ապագան պատված էր անորոշությամբ։ 💔
Մանկատանը նա իմացավ ինչ բան է մենակությունն ու ենթարկվում էր ծաղրի։ Նրա հագուստը մաշված էր, բայց նրա երազանքները՝ կենդանի։ Ամեն գիշեր նա նայում էր աստղերին ու երազում հայտնի, սիրված եւ տեսանելի լինելու մասին։ Նրա ամենամեծ երազանքը․ դերասան դառնալն էր։ 🎭
Երբ նա դարձավ 13, մանկատուն եկավ կամավոր թատերական ուսուցիչ։ Դա, ասես ճակատագրի պարգև եղավ, «Սիրանոյից» հատված կատարեց այնպիսի խորությամբ, որ բոլորը հիացած էին։ Ուսուցիչը նրա մեջ նկատեց բացառիկ տաղանդ։ 🎬 Այդ պահից ամբողջությամբ նվիրվեց թատրոնին։ Նրա մտքում միայն թատրոնն էր։
18 տարեկանում նա լքեց մանկատունը՝ անտուն, բայց լի հույսով ու վճռականությամբ։ Շատ մերժումներից հետո նա չհանձնվեց։ Մեկ օր հայտնի ռեժիսորը նկատեց նրան փոքր ներկայացման մեջ, այդպիսի փորձառու ռեժիսորի համար մեկ հայացքը բավական էր, որ հասկանար ու գնաահատեր դերասանական տաղանդը, և առաջարկեց գլխավոր դեր։ Ֆիլմը հուզեց բոլորին, իսկ տղան դարձավ աստղ։ 🌟
Այսօր նա հայտնի դերասան է ու մանուկների ներշնչանքը։ Նա այցելում է մանկատներ և ասում․ «Որտեղից սկսելն՝ այնքան էլ կարեւոր չէ։ Թող քո ներսի լույսը առաջնորդի քեզ»։ ✨
