Գևորգյան Թամարան, անցնելով դժվար մանկություն, ինչպես ինքն է ասում, ավելի է ուժեղացել, ուստի գտնում է, որ եթե չլինեին մանկության դժվարությունները, գուցե նա չլիներ այսպիսին։ Թամարն մեծացել է առանց հայրիկի, բայց ներել է նրան։
Թամարան հատկապես շատ է սիրել իր տատիկին, որը մահանալով իր հետ տարել է Թամարայի սիրուն հուշերը մանկությունից, ինչպես նաև ուժգին սիրելու կարողությունը։ Թամարայի համար երկրորդ դժվարությունը վթարն էր։
Նա հետվթարային շրջանը հաղթահարել է հավատի ու ընկերների աջակցության շնորհիվ։ Նա նույնիսկ այդ փուլում ընդունեց իր գործընկերների առաջարկը ու շարունակեց թատերական փորձերի մանակցել։
Թամարայի հաջողության գրավականներից մեկը հավանաբար նաև նրա խստությունն է ինքն իր հանդեպ։ Նա քննադատական խիստ հայացքներ ունի իր նկատմամբ։
Թամարային հաջողվել է հաղթահարել մեքենա վարելու վախը, բայց դեռ կարճ ճանապարհներ է գնում մեքենայով՝ խուսափելով երկար ճանապարհներ գնալուց։ Թամարայի ընտրյալի և անձնական կյանքի մանրամասները՝ կցված նյութի մեջ։
