Անհնար է հայ կինոն պատկերացնել առանց դովլաթյանական շրջադարձային ազդեցության ու ներկայության: Այսօր ամենանշանավոր կինոգործիչներից մեկի՝ Ֆ. Դովլաթյանի ծննդյան իննսունյոթամյակն է:
Հայտնի ու տաղանդավոր կինոռեժիսորը, սցենարիստն ու դերասանը կյանքից հեռացել է յոթանասունամյա հասակում՝ թողնելով անջնջելի ու մեծ հետք կինոարվեստի պատմության մեջ:
Գավառում ծնված ապագա կինոռեժիսորը 1960-ականներին մի նոր աստիճան ու որակ սահմանեց հայ կինոյում: Նրա «Բարև, ես եմ» հայտնի ֆիլմն առաջին հայկական կինոն էր, որ դուրս եկավ միջազգային հարթակ և առաջադրվեց բարձրագույն մրցանակի:
Հետագա ֆիլմերի էկրանավորումները մեկը մյուսի հետևից մեծ հաջողություններ էին արձանագրում: «Մենք ենք, մեր սարերը», «Ինչու է աղմկում գետը» և այլ սիրված ֆիլմերի էկրանավորումները մինչ հիմա սիրով ու հետաքրքրությամբ են դիտվում:
Մեծ ռեժիսորը ստեղծել է մի ամբողջ դարաշրջանի մարդու համընդհանուր պատկերը՝ կապելով անցյալը ներկային ու ապագային և միևնույն ժամանակ ֆիլմերի միջոցով շարունակելով խոսել իր հայրենակիցների հետ:
