Դե իհարկե մեծն Դերենիկ Դեմիրճյանն, ով նաև հայ գրականության մեջ այն բացառիկ ստեղծագործողներից մեկն է եղել, ում աշխատանքներն իրենց իսկ հերթին շարունակել են մշտապես ուղեկցվել տարբեր սերունդների ժամանակ։
Մեծանուն հայն ասես հենց նրա մարդ տեսակն էր բնորոշում, ով նաև հայ գրականության մեջ իր մեծ ավանդն է ունեցել ներդրած և ցանկացած իր տողում անգամ կարևոր նշանակություն տվել իր իսկ սեփական երկրին։
Գրողի ստեղծագործական ուղին բավական հարուստ է եղել։ Նրա աշխատություններն անգամ անչափ մեծ տեղ են զբաղեցրել սերունդների կրթման հարցում ևս։
Մեծն ստեղծագործողի աշխատանքներից յուրաքանչյուրն ասես բավական նշանակալի և էական դեր են խաղացել անգամ սերունդների համար։
Նա իր ամնեից հայտնի հենց Վարդանանք վեպում անդրադարձ է կատարել մեր իսկ ողջ պատմությանն ու անցած ուղուն։
Հինգերորդ դարի տեղ գտած շրջաարձային փոփոխումներից մինչ կրոն և պատմություն ներառյալ կարելի է շարունակ գտնել գրողի հենց այս ստեղծագործության մեջ։
Գրողն իր այս աշխատության շուրջ բավական շատ է մտորել մինչ այն կյանքի է կոչել։ Դեմիրճյանն ասես բավական նրբանկատ կերպով էր մոտենում այն ամենին, ինչն իսկապես վերաբերվում էր ազգի ինքնությանն ու պատմությանը։
Ավելին, գրողի այս ստեղծագործությունն անգամ ներկայացնում է Հայաստանը 5-րդ դարում՝ հիմնականում պատմելով 451 թվականին Հայաստանում տեղի ունեցած դեպքերի մասին, երբ հայ ժողովուրդը սպարապետ Վարդան Մամիկոնյանի ղեկավարությամբ ապստամբեց և Ավարայրի դաշտում հերոսաբար կռվեց պարսիկների դեմ, որոնք, տիրելով Հայաստանին, ուզում էին հայ ժողովրդին պարտադրել իրենց հավատը։
