Երևան․ Սայաթ-Նովա փողոց-Անի հյուրանոց-1972 թվական, հիշողներ կա՞ն այն տարիները

Երևանը տուն ու շենք չէ, Երևանը մենք ենք։ Ահա հենց այս կերպ էլ կարծես թե չեն դադարում մշտապես տեղ գտնել նաև մեր շատ այլ երգեր ևս, որոնցում նաև բավական հաճախ կարող ենք ականատեսը լինել նաև այն ամենի, թե ինչպես են բոլորն հիացած մեր սիրելի քաղաքով։

Հատկապես վերջին շրջանում կարծես թե մեր սիրելի քաղաքում շարունակում են միշտ գրանցվել տարբեր տեսակի փոփոխություններ։

Եթե նախկինում շատ ակտուալ էր աչքի տակն առնել մեր հին քաղաքի հին պատմությունն ու շինությունները, ապա այժմ ամենից հաճախը կարելի է նաև տարբերությունների միջև առկա երջանկությունն նկատել։

Այո մի մեծ տարբերություն, որը հնի և նորի սահմանակետւմ բավական ահռելի մի կերպ է նաև զգացվում։

Շատերի համար այդչափ սիրելի հին շինություններն այժմ ասես չեն դադարում փոխարինվել նաև նորով, կամ վերագտնել իրենց տեղը փոքր ինչ փոփոխումների ենթարկվելով։

Թվացյալ պատկերներն անգամ, որոնք այժմ լուսանկարների կերպով ինքներդ ևս կնկատեք՝ կրկին անգամ խոսում են այն մասին, որ մեր հին քաղաքն իսկապես թանգարան էր բաց երկնքի տակ, ինչը ժամանակի ընթացքում պարզապես փոփոխությունների ենթարկվելով և առավել քան կատարելագործվելով շարունակել է մշտապես կրել վարդագույն քաղաք անվանումը։

Բազմաթիվ երգեր անգամ, որոնք հյուսվում են սիրո հիմքի վրա շատ հաճախ հենց այն զգացողությունն են արտացոլում, որն ուղղված է հենց մեր քաղաքին։

Рейтинг
( Пока оценок нет )
Понравилась статья? Поделиться с друзьями: