Հայկ Թորոյանը գրում է․ «Պուտինը և ՀԱՊԿ երկրների որոշ պարագլուխներ. Հայաստանի 5-րդ շարասյան դավաճանական երաշխիքները ստանալով, Արցախը վաճառեցին ադրբեջանին։ Բայց ալիևը ոչ միայն պուտինին, լուկաշենկոյին և ՀՀ 5-րդ շարասյանը նախպես լավ վճարեց, այլ նաև Նոյեմբերի 9-ից հետո նրանց դարձրեց իր խամաճիկը։
Պnւտինը դարձել է ալիևի քիթը սրբելու թաշկինակ, ու մի հատ էլ էդ թաշկինակի վրա երբ ցանկանում, ոնց ցանկանում, թքում է։ Փաստը նա է, որ ալիևը Արցախում տեղակայված ռդ-ի զինվորականների ներկայությամբ ինչ ուզում անում է։
Իսկ պուտլեռը ալիևից վախեցած բունկերից հրամաններ է արձակում Արցախում տեղակայված իր խամաճիկ զինվորներին, որ ոչ ոք չխոչընդոտի Արցախի դեմ իրականացվող ալիևի ստոր գործողությանը, չէ-որ պուտինը դեռ վաղուց ուղիղ հայտարարել է, որ Արցախը դա Ադրբեջան է, իսկ ՀՀ-ի 5-րդ շարասյունը պուտինի այդ հայտարարությանը քննադատելու փոխարեն, քննադատեց և դեռ քննադատում է ՀՀ Վարչապետին։
Նաև այն մարդկանց, որոնք բարձր ասում էին, Արցախը Հայաստան է և վերջ՝ թույլ չտալով պուտլեռին և ՀՀ-ի 5-րդ շարասյանը՝ Արցախը վաճառել ադրբեջանին և հետո Արցախի դիմաց Սյունիքը ցանկանալ, կտրել Հայաստանին Իրանից և ոչխարի մատաղացու մսի նման Հայաստանը բաժանել։
Թշնшմին երբեք չի դավաճանում, թշնшմին հենց ինքը թշնшմի է, նրանից միշտ կարելի է սպասել ցանկացած ստորության։ Դավաճանում են նրանք, ում դու համարել էս քեզ «ընկեր ու բարեկամ»։
