Ալեքսանդր Լապշինը գրում է․ «Հայկական սոցիալական ցանցերը եռում են ու վրդովված այն փաստից, որ Հայաստանի իշխանությունները երկրաշարժից հետո փրկարարներին Թուրքիա են ուղարկել։ Առաջին հայացքից բերվում են տրամաբանական փաստարկներ, որ «թշնամիներին օգնելու կարիք չկա» և իբր «այդպես է պետք նրանց»։ Եվ կարծում եմ, որ Թուրքիային պետք է օգնել և ոչ թե «սիրո կամ հակակրանքի» նկատառումներով։ Ես կարող եմ բացատրել, թե ինչու։
Նախ, թուրքերը առանց հայկական օգնության շատ լավ էլ գլուխ կհանեն, եկեք օբյեկտիվ լինենք։ Տասնյակ հազարավոր փրկարարներ ամբողջ աշխարհից թռան այնտեղ՝ նորագույն սարքավորումների փնջով: Բացի այդ, իրենք՝ թուրքերը, իրենց ողջ ուժը ներ են դրել փլատակների մաքրման և տուժածներին օգնելու համար։ Հասկանալի է, որ մի քանի տասնյակ հայ փրկարարները գլոբալ առումով ոչինչ չեն փոխի. Ապա ինչո՞ւ։ Կան մի քանի պատճառներ։
1. Թուրքիան՝ որպես պետություն, ոչ թե հայերի թշնամին է, այլ այս երկրի կոնկրետ ղեկավարների։ Ինչպես 1915 թվականին, այնպես էլ հիմա։ Ավելին, երկրաշարժից տուժածների և մահացածների 90%-ը որպես այդպիսին թուրքեր չեն, այլ քրդեր, իսլամացած հայեր և արևելյան Թուրքիայում բնակվող ասորիներ։
2. Հայ փրկարարներին անհրաժեշտ է գործնական վերապատրաստում, փլատակների մաքրման և մարդկանց փրկելու իրենց հմտությունները թարմացնելու համար։ Հատկապես, երբ եվրոպացիների հետ միասին աշխատում են՝ փոխանակելով փորձ ու տեխնոլոգիաներ։ Հայաստանն ինքը գտնվում է սեյսմիկ գոտում, և մենք պետք է պատրաստ լինենք, որ երկրաշարժը կարող է նորից կրկնվել արդեն սեփական երկրում։
3. Հայաստանը պետք է դրսևորի եվրաինտեգրման իր ցանկությունը և մասնակցի համաեվրոպական մարդասիրական ծրագրերին։ Կարևոր չէ՝ դա արվում է անկեղծ, թե ոչ, գլխավորը թրենդում լինելն է։ Ավելին, մարդասիրական ծրագրերի համար կարելի է զգալի դրամաշնորհներ ստանալ, իսկ Թուրքիա փրկարարներին ուղարկելու համար ծախսված գումարները կվերադարձվեն այլ ուղիներով, և շատ ավելին, քան ծախսվել է։
Կարծես թե ես բաց եմ թողել այս ցուցակում մարդասիրական կողմը, քանի որ ցավում եմ փլատակների տակ գտնվող մարդկանց, տասնյակ հազարավոր զոհվածների համար։ Անձամբ ես ցավում եմ զոհվածների ու վիրավորների համար՝ զուտ մարդկայնորեն։ Բայց քաղաքականության մեջ չկա «ներողություն» բառը, այլ կա նպատակահարմարություն և գրագետ հաշվարկ։ Ավելին, եթե դժբախտություն պատահի շատերի կողմից չսիրված Ադրբեջանին, ապա նպատակահարմարությունը հաշվի՝ փրկարարներ կարող են ուղարկվել նաև այնտեղ»։
