Եգոր Գլումովը գրում է․ «Ես մտածում եմ (դա օգնում է մարսողությանը), որ մենք ընդհանրապես չպետք է զարմանանք (վրդովված) հասարակության բևեռացումից։
Ի վերջո, մենք (աշխարհում առաջինը պետական մակարդակով ընդունեցինք քրիստոնեությունը) չենք կարող ուղղակի համաձայնվել (կամ հասկանալ), որ +36 (և արևի տակ +48) ստվերում օդորակիչը միակ փրկությունն է. շոգից (և առատ քրտնարտադրությունից):
Ինչպե՞ս կարելի է ամռանը Մխիթարյանի ամսական աշխատավարձին համարժեք մեքենայով շրջել քաղաքում՝ բաց պատուհաններով (որ միջանցիկ քամի լինի՞)։
Ինչպե՞ս է հնարավոր ժամանակակից ավտոբուսում (օդորակման համակարգով հագեցած) աղոթել Աստծուն (կամ դիմել Սատանային) զովության համար, այլ ոչ թե պարզապես փակել բոլոր պատուհանները և միացնել օդորակիչը։
Օ՜, այո։ Վարորդը պատրաստ չէ լսել ձեր աղաղակները (հայհոյանքները) և դժոխքում այրվելու փոխադարձ ցանկությունները)։ Քրտնեք և մի զարմացեք ոչնչի վրա։ Մեզ անհայտ են փոխադարձ հարգանքը, փոխզիջումների գնալու ունակությունը։ Ավաղ և ախ»,- իր հրապարակումը եզրափակել է Եգոր Գլումովը։
