Գրականագետ Ազատ Եղիազարյանը գրում է․ «Ռիմա Դեմիրճյանը տարիքն առած կին էր, բայց մինչև վերջ մնաց ամենախելոք և ամենահմայիչ հայ կանացից մեկը:
Կարեն Դեմիրճյանի մահից հետո տիկին Ռիմայի ծավալած գործունեությունը՝ գրքերի հրատարակություն, Դեմիրճյանին նվիրած գիրքը և այլն, պատիվ կբերեին ամենահայտնի հասարակական գործիչներին:
Հակառակ տարածված սովորույթի, որ բարձր պաշտոնյաների կանանց չէին սիրում, Ռիմա Աղասիևնան հարգված էր ժողովրդի մեջ և՛ Դեմիրճյանի աշխատած տարիների, և մահից հետո:
Ուներ ամուր համոզմունքներ, որոնց երբեք չդավաճանեց: Զուտ մարդկայնորեն ես հիացած էի ամուսնու հիշատակի հանդեպ նրա ցուցաբերած նվիրվածությամբ և հիմա նորց պետք է կրկնեմ այն, ինչ ասացի նրան Դեմիրճյանի ելույթների վերջին ժողովածուի հրատարակության առիթով․
Ես ուրիշ կին, գոնե Հայաստանում, չգիտեմ, որ այդքան գործ աներ ամուսնու հիշատակը հավերժացնելու համար: Ես և տիկին Ռիմային ճանաչած բոլոր մարդիկ միշտ կհիշեն նրան հարգանքով և ջերմությամբ»:
